کد مطلب:20726 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا خود فراموشي، انسان را در لذات مادي و شهوات حيواني دچار ميكند؟

خداوند متعال ميفرمايد: وَ لاَتَكُونُواْ كَالَّذِينَ نَسُواْ اللَّهَ فَأَنسَغهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَغكَ هُمُ الْفَـَسِقُونَ ;(حشر،19) و همچون كساني كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را به خود فراموشي گرفتار كرد نباشيد، و آنها فاسق و گنهكارند.

اصولاً خمير مايه تقوي و بازدارنده انسان از تمايلات نفساني و گرفتار شدن در شهوات حيواني و هواهاي نفساني دو چيز است; يكي ياد خدا كه در واقع همان توجه به مراقبت دائمي خداوند متعال است و احساس حضور او در همه جا و همه حال ميباشد و ديگري توجه به دادگاه عدل خداوند و نامة اعمالي كه تمام اعمال كوچك و بزرگ در آن ثبت شده ميباشد. و اين دو اصل در پاكسازي فرد و اجتماع تأثير چشمگيري دارد.

قرآن كريم، خودفراموشي انسان را نتيجه فراموش كردن خدا و انجام گناهان توسط خود انسان ميداند; زيرا فراموشي خداوند سبب ميشودكه انسان در لذات مادي و شهوات حيواني غرق شود و هدف اصلي از آفرينش خود را به دست فراموشي ميسپارد و به اين وسيله ارزشها، استعدادها و لياقتهاي ذاتي را كه خداوند به او داد، به دست فراموشي ميسپارد و در نتيجه انسانيت خود را فراموش ميكند و بُعد حيواني كه تمايل به لذات، پيروي از هواهاي نفساني و شيطاني دارد فعال ميشود. و نتيجه آن فاسد و فاسق شدن است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي وديگران، ج 23، ص 535ـ547، دارالكتب الاسلامية / الميزان، علامه طباطبايي;، ج 19، ص 219ـ220، مؤسسة النشر الاسلامي، قم.)